NEŞATÎ

1

Gittin ammâ ki kodun hasret ile cânı bile
İstemem sensiz olan sohbet-i yârânı bile

Devr-i meclis bana girdâb-ı belâdır sensiz
Mey-i zehr-âb-ı sitem sâgar-ı gerdânı bile

Bâğa sensiz bakamam çeşmime âteş görünür
Gül-i handânı değil serv-i hırâmânı bile

Sîneden derd ile bir âh edeyin kim dönsün
Aksine çerh-i felek mihr-i dırahşânı bile

Hâr-ı firkatle Neşâtî-i hazînin vâ-hayf
Dâmen-i ülfeti çâk oldu girâbânı bile

2

Her gâh ki yâd-ı ruh-ı cânân ederin ben
Künc-i gamı bir demde gülistân ederin ben

Bir dem mi geçer dîdelerim olmaya pür-hûn
Râz-ı dili bilmem niçe pinhân ederin ben

Bu âteş-i hasret ki dil ü sînede vardır
Bir lahzada bin âlemi sûzân ederin ben

Bu âh-ı pey-ender-pey eğer böyle kalırsa
Bir gün feleğin çarhını vîrân ederin ben

Rağbet mi var erbâb-ı dile şimdi Neşâtî
Bîhûde hemân da'vi-i irfân ederin ben

Yorumlar