SABRİ

1

Berk-i emel sûz-i mey aşk-ı Hudâdır bana
‘Aşk-ı Hudâ mâye-i sûr u safâdır bana

Ceyb-i dü-çeşmim olur nakd-i nedâmetle pür
Girye-i mestâne ki mâye-fezâdır bana

Şimdi reh-i aşkta şöyle zebûnum ki ben
Pembe-i dâğ-ı heves bâr-ı belâdır bana

Şûre-zemîn-i riyâ kec-revişân semtidir
Bâdiye-i arzû deşt-i hevâdır bana

Çekmedim el Sabriyâ dâmen-i ‘ardan
Şâh-ı muhabbet ‘itâb etse sezâdır bana

2

Eşk ile eyledim vuzû erdi dem-i sabâh-ı aşk
Cân gözün açtı na’ra-i hayye ‘alel-felâh-ı aşk

Âh-ı demâ-dem edegör sâhil-i vasl ise murâd
Menzil alır mı fülk-i dil esmeyicek riyâh-ı aşk

Hançeri çekse bir elif sîneme yazılır gönül
Olur o şerha ‘âşıka mâye-i inşirâh-ı aşk

Meygede-i fenâda yok kimsede neşve-i cünûn
Kaysa sunuldu gibi hep şîşesi ile râh-ı aşk

Lâzım olursa akla çok şu’le-i bâdeden kılıç
Hâsılı bu ki Sabriyâ elde gerek silâh-ı aşk